SIARKA W UPRAWIE ZBÓŻ - CZY I KIEDY STOSOWAĆ SIARKĘ?

Siarka - zaraz obok azotu i fosforu - jest jednym z kluczowych składników pokarmowych, realnie wpływających na prawidłowy wzrost roślin. Zboża, chociaż potrzebują ją relatywnie mniej niż inne rośliny, nadal potrzebują nawozów, które uzupełnią ewentualne braki. Dlatego też rolnicy i ogrodnicy powinni bacznie obserwować objawy niedoboru siarki, wprowadzając środki, które dostarczą tego minerału i doprowadzą do bujnych i urodzajnych plonów.

Siarka w uprawie zbóż - jak i kiedy stosować siarkę?

Siarka poprawia efektywne wykorzystanie azotu i fosforu w uprawie zbóż.

Dlaczego siarka jest ważna w uprawie zbóż?

Siarka jest niezbędnym składnikiem dla życia roślin. Jako że jest składnikiem aminokwasów - pełni szereg ważnych funkcji w kontekście rozwoju plonu. Tak oto np. aktywuje enzymy biorące udział w reakcjach enzymatycznych, wpływając na wzrost zawartości białek, cukrów i tłuszczów w roślinie. Dodatkowo specjaliści jasno wskazują, że nawożenie siarką wpływa na jakość ziaren pszenicy.

Co istotne z punktu widzenia samych plonów - siarka poprawia efektywne wykorzystanie azotu i fosforu. Nawet brak 1 kg siarki uniemożliwia wykorzystanie nawet 10 kg azotu. Brak tego składnika sprawia, że m.in. azot nie jest przekształcany w białko, a fotosynteza zachodzi w mniej intensywny sposób. Ostatecznie więc liście ubogie w siarkę akumulują azotany, co doprowadza do skrajnych, fizjologicznych niedoborów azotu.

Liczne badania wykazały również, że regularne nawożenie siarką sprawia, iż rośliny są odporniejsze na m.in. infekcje grzybowe czy żerujące szkodniki.

Co, gdy siarki w glebie jest za mało?

Gdy w glebie brakuje siarki, rośliny wykazują się nadmiernym drewnieniem łodyg, co z kolei prowadzi do zasychania bocznych blaszek liściowych. Liście zmieniają swój kolor na żółty, skręcają się, a z czasem cały rozwój rośliny zostaje zachwiany i zatrzymany.

W takiej sytuacji należy zastosować szereg dostępnych środków ochrony roślin, które mają za zadanie efektywnie uzupełnić braki.

Te najlepiej jest wdrożyć już na początku wiosennej wegetacji (I dawka preparatu) - głównie po to, aby pobudzić roślinę do krzewienia. Drugą dawkę warto wprowadzić w fazie strzelania w źdźbło.

Jak rozpoznać niedobór siarki?

Trudno jest rozpoznać zewnętrzne objawy niedoboru siarki, ale mimo wszystko warto obserwować swoje plony, które dają nam pewne „sygnały” ostrzegawcze.

Objawy niedoborów siarki to m.in.:

młode liście - żółkną i zasychają (w przypadku azotu dzieje się to w przypadku liści starszych),
roślina staje się sztywna, krucha, a łodygi są cienkie,
dochodzi do zahamowania przyrostu,
następuje przyspieszone drewnienie łodyg,
boczne blaszki liściowe usychają,
nerwy liściowe są jaśniejsze od tkanek, które znajdują się między nimi,
liście wyginają się (tzw. łyżkowatość).

Co istotne - objawy niedoboru siarki zmieniają się i występują w różnych natężeniu, w zależności od wieku roślin.

Przykładowo więc w fazie młodocianej dochodzi do zabarwienia krawędzi liści, a fazie kwitnienia – do tworzenia małych kwiatów.

Jakie jest zapotrzebowanie zbóż na siarkę?

Nawozy z domieszką siarki należy stosować przede wszystkim w warunkach niskiej zawartości tego pierwiastka w glebie - tj.

w przypadku uprawy zbóż przy bardzo niskiej zasobności należy zastosować 35 kg S/ha,
niskiej 30 kg S/ha,
średniej 25 kg S/ha.

Inny, obecny podział wskazuje, że:

w przypadku pszenicy jarej, jęczmienia i owca należy wprowadzić nawóz w proporcji ok. 3-4 kg/t,
w przypadku żyta ozimego - w proporcji 2.5-3.5 kg/t,
w przypadku pszenicy ozimej - w proporcji do 5 kg/t.

W ich stosowaniu należy kierować się zaleceniami producenta.

Uwaga! Specjaliści często zachęcają, aby połączyć nawożenie siarką z azotem - oba te składniki nie wykluczają się w łącznym stosowaniu i zwiększają efektywność zastosowanej metody. Na rynku dostępne są również nawozy posiadające siarkę i azot w jednej granuli.